Myśliwi w walce z ASF

Myśliwi są jedyną grupą społeczną próbującą efektywnie pokonać chorobę Afrykańskiego Pomoru Świń (ASF).

Rokrocznie na szacowanie i wypłacanie szkód łowieckich wyrządzanych przez dziki i inną zwierzynę myśliwi wydają 400 mln zł. Są to koszty ponoszone z prywatnych środków każdego myśliwego. 100 mln zł z tej kwoty to odszkodowania, pozostałe 300 mln to koszt paliwa, sprzętu i czasu poświęconego na ochronę pól i szacowanie szkód.

Tylko w bieżącym sezonie łowieckim, liczonym od kwietnia 2021, myśliwi wychodzili w łowisko 1,4 mln razy, co daje łącznie 5,6 mln godzin przepracowanych na rzecz państwa. Są to roboczogodziny, za które myśliwi nie dostają wynagrodzenia. Na pracę społeczną związaną z ochroną pól i szacowanie szkód łowieckich przeznaczają swój wolny czas.

Ponad milion dzików pozyskanych w ramach walki z ASF

Od początku wystąpienia wirusa ASF w Polsce myśliwi pozyskali 1,2 mln dzików. Poniżej publikujemy szczegółowe zestawienie danych dotyczących liczby pozyskanych dzików oraz liczby wykonywanych polowań oraz odstrzałów sanitarnych w latach 2018-2021.

W obecnym łowieckim roku gospodarczym 2021/2022 w okresie od 1 kwietnia do 30 sierpnia pozyskano 106 336 dzików, przy liczbie

1 679 433 polowań indywidualnych i wykonywanych odstrzałów sanitarnych.

W łowieckim roku gospodarczym 2020/2021 pozyskano 380 741 dzików przy liczbie 5 587 750 polowań indywidualnych i wykonywanych odstrzałów sanitarnych.

W łowieckim roku gospodarczym 2019/2020 pozyskano 414 822 dzików przy liczbie 4 594 587 polowań indywidualnych i wykonywanych odstrzałów sanitarnych.

W łowieckim roku gospodarczym 2018/2019 w okresie od 1 lipca 2018 r. do 30 czerwca 2019 r. pozyskano 212 145 dzików (brak danych za okres od 1 kwietnia do 1 lipca)

Największa skuteczność polskich myśliwych na tle Europy

Trzeba podkreślić, że polscy myśliwi w zestawieniu z innymi krajami UE wykazują największą skuteczność w ilości pozyskanych dzików na jednego myśliwego, co doskonale pokazują poniższe dane z roku gospodarczego 2019/2020.

NIEMCY – 881 886 szt. pozyskanych dzików, myśliwych 297 414, to oznacza 2,2 dzika na jednego myśliwego.

FRANCJA – 809 992 szt. pozyskanych dzików, myśliwych aktywnych (z wykupioną licencją) 1 173 000, czyli 0,7 dzika na jednego myśliwego.

POLSKA – ten sam sezon – 414 820 szt. pozyskanych dzików, myśliwych 128 500, to oznacza 3,2 dzika na jednego myśliwego.

Aktualne wyzwania stojące przez Polskim Związkiem Łowieckim związane z koniecznością ograniczenia liczebności populacji dzików w celu ograniczenia ryzyka rozprzestrzeniania się ASF.

Polski Związek Łowiecki planuje utrzymanie zaangażowania w odstrzał planowy i sanitarny dzików na dotychczasowym poziomie. Chce również utrzymać swoje zaangażowanie w poszukiwaniach padłych dzików oraz przestrzegania zasad bioasekuracji.

Poniżej przedstawiamy materiał z akcji poszukiwania padłych dzików w okręgu zielonogórskim:

https://gorzow.tvp.pl/45911770/sluzby-walcza-z-wirusem-afrykanskiego-pomoru-swin-trwa-przeszukiwanie-lasow

W dalszym ciągu PZŁ będzie dokonywał rzetelnej inwentaryzacji dzików, odzwierciedlającej wiosenny stan liczebności populacji dzików.

źródło:PZŁ

Myśleć przed strzałem

Przypadki odstrzałów loszek przelatkowych zdarzają się często. Stało się to powodem opracowania wykładni i zasad, jakimi powinni się kierować myśliwi polujący na dziki.
Mówiąc o wieku dzików, używamy takich pojęć, jak: warchlak, czyli dzik w pierwszym roku życia; przelatek, czyli dzik w drugim roku życia; wycinek, czyli dzik pici męskiej w trzecim roku życia; i wreszcie odyniec. O samicach powyżej trzeciego roku życia mówimy locha lub samura. Warto jednak ożywić używane czasem pojęcie loszki, czyli młodej samicy w drugim roku życia wodzącej warchlaki.
Młode loszki
Nie wszyscy myśliwi zdają sobie sprawę, że zdarza się, iż tak zwane przelatkowe czy nawet warchlakowe loszki biorą udział w rozrodzie. Takie młodociane mamy rzucają niewielkie mioty trzech, czterech warchlaków, choć trafia się i sześć. Bywało, że podczas lutowego polowania na koguty spotykałem nieudolnie zrobione barłogi z kilkoma pasiakami porzuconymi przez wypłoszoną loszkę, która pojawienie się psa myśliwskiego kwitowała gwałtowną ucieczką. Na szczęście mój wyżeł jedynie wystawiał te maleństwa, nie czyniąc im krzywdy. Najczęściej loszka wracała po jakimś czasie do przemarzniętych małych i zasilana odtąd wykładaną w pobliżu barłogu karmą sprawowała dalej swoją powinność.
Brak odpowiednich badań na temat udziału młodocianych, przelatkowych loszek w huczce i ich wpływu na wzrost przyrostu zrealizowanego w łowieckim roku gospodarczym nie pozwala na określenie skali tego zjawiska w Polsce. Z badań prowadzonych w Niemczech wynika, że jest to znaczący udział, sięgający nawet 1/3 przyrostu. Zmartwieniem naszych zachodnich sąsiadów jest nadmierny przyrost dzików i wynikające stąd zagrożenie pomorem. Naszym zmartwieniem jest częste odstrzeliwanie takich nieco ponad trzydziestokilogramowych loszek tuż po rozpoczęciu sezonu łowieckiego.

Odstrzał przelatków po rozpoczęciu łowieckiego roku gospodarczego jest koniecznością wynikającą z potrzeby ochrony upraw rolnych. Wtedy najczęściej ofiarami myśliwych padają młode loszki. Loszki warchlakowe biorą udział w jesiennej huczce, ale proszą się od lutego do kwietnia już jako przelatki. Przypadkowe, a raczej pomyłkowe odstrzeliwanie takich loszek przynosi bardzo duże straty w populacji dzików. W moim kole stało się to podstawą opracowania zasad mających uchronić je przed odstrzałem, a myśliwym oszczędzić wyrzutów sumienia. Jeszcze kilkanaście lat temu lochy rodziły młode na wiosnę. Huczka trwała od listopada do grudnia, a loszki rodzące młode w drugim roku życia stanowiły ogromną rzadkość. Obecnie wskutek dostępu do wysokobiałkowej karmy następuje szybsze dojrzewanie płciowe i to w różnych okresach. Młode rodzą się właściwie prawie we wszystkich miesiącach roku. Bywa, że niektóre lochy mają nawet dwa mioty rocznie. Prowadzą wówczas tak zwaną watahę „dwupiętrową”, jako że warchlaki z pierwszego miotu jeszcze nie opuszczają matki. W watahach przelatków spotykamy również loszki pierwiastki, które oproszą się dopiero w czerwcu lub lipcu, a bywa że i później. W latach osiemdziesiątych, gdy na dziki polowało się bez marcowej przerwy, podziwiałem huczkę takiej loszki właśnie w marcu. Adorował ją piękny wycinek, o wadze 65 kg po wypatroszeniu, a w gęstwinie tarnin towarzyszyły tej parze trzy warchlaki urodzone prawdopodobnie pod koniec lata. Nowe potomstwo przyszło na świat prawdopodobnie w lipcu. Selekcja osobnicza Zgodnie z załącznikiem do uchwały NRL nr 57/2005 z dnia 22 lutego 2005 r., w ustabilizowanych populacjach zwierzyny grubej, w tym dzików, należy stosować określone uchwalą zasady selekcji osobniczej i populacyjnej. Struktura pozyskania według grup wiekowych dopuszcza możliwość regulacji stada podstawowego tak pod względem ilościowym, jak i jakościowym. Zachowanie struktury płciowej powinno zależeć od potrzeb danego obwodu, czyli: albo ograniczanie rozrodu, albo przyrost, albo utrzymanie populacji na stałym poziomie. Odmłodzenie populacji lub jej postarzenie należy regulować procentem pozyskania danej grupy wiekowej. W każdym przypadku należy przestrzegać zasad selekcji osobniczej. Odstrzał warchlaków winno się rozpoczynać dopiero w listopadzie i grudniu zarówno podczas polowań zbiorowych, jak i indywidualnych. Należy przy tym przestrzegać zasad selekcji, czyli strzelania do ostatniego warchlaka z watahy. Taka selekcja jest możliwa nawet na polowaniach zbiorowych. Wiadomo, że dziki, w tym również warchlaki, jesienią intensywnie żerują, odkładając zapasy tłuszczu na trudny okres zimowy. Im dłużej przetrzymamy warchlaki w łowisku obfitującym w żer, tym większej nabiorą wagi. W obwodzie obfitującym w dęby i buki oraz kukurydzę warchlaki strzelone w styczniu i w lutym są bardzo dobrze rozwinięte, często przekraczają wagę 30, a nawet 40 kg. Cały ciężar pozyskania warchlaków należałoby więc przenieść na te miesiące i strzelać je do końca sezonu, czyli do końca lutego, oszczędzając przy tym najmocniejsze sztuki, czyli te, które w watasze zajmują miejsce tuż za lochą. Wiadomo bowiem, że „rasa słabnie, jeśli się traci najwartościowsze i najsilniejsze osobniki, a hoduje się sztuki słabe”. W każdej watasze dzików występuje zróżnicowanie osobnicze i najsłabsze dziki zajmują ostatnie miejsce w szyku. To ułatwia poprawną selekcję. Jeśli natomiast zróżnicowanie osobnicze jest niewielkie, należy odstrzeliwać sztuki o innym ubarwieniu, osowiałe, kulawe itp., kładąc nacisk na prawidłowe rozpoznanie, by uniknąć odstrzału idących na końcu watahy loszek. Proste zasady Odstrzał przelatków nie jest zbyt skomplikowany, jeśli strzelamy do watahy. Jak wiadomo, obowiązuje tam pewna hierarchia. Mocne dziki wodzą watahę, a pozostałe zajmują kolejne miejsca w ordynku, można by rzec według wzrostu i siły. Na końcu watahy zajmuje miejsce najsłabszy z nich i zgodnie z zasadami selekcji takie właśnie dziki należy odstrzeliwać. Z wyborem nie ma problemu, gdyż nawet w czasie żerowania taki dzik przesuwa się na końcu watahy. Wyjątkiem jest paniczna ucieczka z żerowiska, w czasie której najmniejszy dziczek może uciekać jako pierwszy. Inaczej przedstawia się sprawa odstrzału małych dzików żerujących w pojedynkę. Ocena wielkości jest wówczas przeważnie błędna, zwłaszcza w warunkach nocnych, nawet przy pełni i na śniegu. By nie popełnić błędu, przed podjęciem decyzji o odstrzale takiego przelatka powinno się obserwować dłużej, nawet kilka nocy z rzędu. Jeżeli żeruje krótko i chowa się, a po chwili znowu wychodzi i taka sytuacja powtarza się kilkakrotnie, to jest to z cala pewnością loszka opiekująca się przychówkiem. Jeden taki strzał powoduje bezpowrotną utratę pięciu, sześciu dzików, bo bez matczynej opieki małe najprawdopodobniej zginą. Jeżeli młody pojedynek okazuje się samcem, to i tak odstrzał byłby nieprawidłowy, gdyż opuszczający watahę pojedynek pici męskiej jest potencjalnym kandydatem na mocnego odyńca. Tymczasem odstrzał przelatków z watah powinien dotyczyć obu pici, choć zdarza się, Ze loszki przelatki mogą być już pokryte lub wśród przelatków mogą się znajdować rozpoczynające trzeci rok życia słabsze lochy. Zasadą powinno być więc strzelanie przelatków tylko i wyłącznie z watahy, bez względu na pleć. Duże, mocne lochy, które przynajmniej dwa razy miały potomstwo w jednym obwodzie i w nim pozostają, należy bezwzględnie oszczędzać, ponieważ stanowią one podstawę hodowli dzików. Przestrzegając tych zasad, nawet przy niezbyt wysokim stanie dzików, pojedyncze dziki będą dobrze umięśnione, zdrowe, odporne na choroby i doczekamy się orężnych odyńców oraz silnych watah. Lochy na pokotach Odstrzał loch następuje przeważnie w okresie polowań zbiorowych i często wywołuje skandal. Myśliwi, podnieceni widokiem sporego dzika, zapominają o zasadzie selekcji i narażają się na słuszne pretensje kolegów. Na polowaniach indywidualnych, nawet przy pełnej widoczności (co powinno dać do myślenia), loszki i lochy wiodące warchlaki samotnic wychodzą na otwarte przestrzenie. Warchlaki podążające ich tropem, nieraz w znacznym oddaleniu, dochodzą do matki dopiero wtedy, gdy ta spisuje testament. O wrażeniach z takiego polowania nie ma co pisać. Zdarza się również często, że loszki przelatki łączą się w watahy i grupy rodzinne. Za nimi podążają wówczas warchlaki ubezpieczane przez „straż tylną” dużej dorosłej lochy. Ofiarą padają też loszki brane za przelatki bez potomstwa, kiedy nad ranem lub w godzinach popołudniowych żerują w niewysokim zbożu i na łąkach, w których warchlaki są niewidoczne. Należy pamiętać, że żerujące w pełnym świetle dziki najczęściej okazują się lochami prowadzącymi. Można i należy odstrzeliwać lochy samury, ale należy wybierać tylko stare, przy czym można je odstrzeliwać wyłącznie w okresie dozwolonym, czyli od września do 15 stycznia. Odstrzał odyńców i wycinków jest prowadzony w ciągu całego sezonu łowieckiego i daje pełną satysfakcję przy zachowaniu następujących zasad: oszczędzamy wycinki, gdyż ich odstrzał jest całkowicie nieopłacalny – nie dają zbyt wielkiego przychodu, a oręża wcale; odyńce strzelamy po huczce na polowaniach zbiorowych i indywidualnych przy dobrym księżycu, najlepiej na białej stopie oraz w czerwcu i na początku lipca w czasie „białych nocy”, zmniejszając wówczas szkody w uprawach. Zawsze w pierwszej kolejności powinniśmy strzelać sztuki okulawione, osłabione chorobami, potrącone przez samochody, czyli dokonywać selekcji, podobnie jak w młodszych grupach wiekowych. Odstrzał odyńca – te wspaniale łowy indywidualne, powinniśmy planować na białej stopie, po huczce. Tegoroczna śnieżna i ostra zima była ku temu doskonalą okazją. Zimowy odyniec powinien wówczas znacznie przekraczać wagę 100 kg, a oręż mieć przynajmniej na brązowy medal. Taki odyniec to większa satysfakcja dla myśliwego i większy przychód dla kola. Dlatego też warto przestrzegać opisanych zasad. Romuald Soszyński „Łowiec Polski” – numer 6/2006

Pokaż więcej

Pokaż mniej

Nie denerwuj oleicy krówki

Oleica krówka /Fot. Dawid Gudel

Oleica krówka to wyglądający sympatycznie chrząszcz, którego lepiej nie drażnić.

Dlaczego należy „ostrożnie” postępować z tym gatunkiem chrząszcza? Nazwa oleicy nawiązuje do jej mechanizmu obronnego. Podczas sytuacji stresowych owad wydziela oleistą żółtą ciecz, zawierającą silnie trującą związek chemiczny – kantarydynę (zaliczaną do grupy terpenów), jedną z najsilniejszych toksyn występujących w przyrodzie. Dawniej kantarydynę wykorzystywano w medycynie (pobudza zakończenia nerwowe i błony śluzowe układu moczowo-płciowego), jako afrodyzjak i do produkcji trucizny.

Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi około 0,03 g tej substancji. Chociaż pojedynczy owad nie potrafi wyprodukować aż takiej ilości kantarydyny, to jego „porcja”, może silnie podrażnić ludzką skórę szczególnie, gdy substancja dostanie się do nosa i oczu.

Co ciekawe, niektóre owady wykorzystują trującą substancję produkowaną przez oleice. Na przykład ogniczek grzebykoczułki pozyskuje truciznę z martwych osobników oleicy, by samemu stać się toksycznym.

Oleica krówka (Meloe proscarabaeus) to gatunek chrząszcza z rodziny majkowatych o ciemnogranatowym, niebieskoczarnym lub czarnym ubarwieniu ciała z metalicznym połyskiem.

Oleica krówka nie należy do mikrusów, jest duża – długość ciała może wynosić nawet 35 mm. Owady dorosłe mają skrócone pokrywy skrzydłowe i duży, pękaty odwłok. Samice są znacznie większe od samców. U samca czułki są „złamane”, dzięki czemu łatwo odróżnić płcie. Owady dorosłe można spotkać od kwietnia do czerwca. Samica oleicy składa kilka tysięcy jaj (nawet do 10 tys.).

Larwy oleicy krówki pasożytują na pszczołach z rodzaju pszczolinka i porobnica. Wylęgające się larwy gromadzą się na kwiatach i przyczepiają się do odwiedzających te kwiaty pszczół. Często przyczepiają się do „niewłaściwego” owada, przez co nie znajdują dogodnych warunków do rozwoju i giną.

Larwy przyczepione do odnóży pszczół, dostają się do ich gniazd. Tam zjadają pszczele jaja, potem linieją i przekształcają się w pędrakowate larwy drugiego stadium. Te larwy odżywiają się pyłkiem i nektarem, który gromadzą w swoich gniazdach pszczołowate. Po powtórnym linieniu powstaje niby-poczwarka, z której wykształca się dopiero poczwarka właściwa, a następnie chrząszcz dorosły (imago). Ten złożony cykl rozwojowy nazywany jest hipermetamorfozą (nadprzeobrażenie).

Wprawdzie występuje na terenie całego kraju, to spotykana jest dość rzadko. Preferuje zbiorowiska traw na nasłonecznionych terenach, polanach i łąkach.

źródło: Lasy Państwowe

Zawody Okręgowe Kół Łowieckich _13.06.2021

W dniu 13.06.2021 na strzelnicy ZO PZŁ w Opolu odbyły się Zawody Okręgowe Kół Łowieckich. Organizatorem tych zawodów był Zarząd Okręgowy PZŁ w Opolu – Komisja Strzelecka przy ZO PZŁ w Opolu. Zakresem strzelań był 100% 5-ciobój myśliwski.

W zawodach brały udział reprezentacje 3 os. KŁ w Klasie P i Open 2. Klasyfikacja drużynowa – Klasa P i OPEN 3, klasyfikacja indywidualna M, P, C/Junior, D i Senior 4

Nasza drużyna w składzie: Kamil Buczek, Maciej Buczek i Marek Szkliniarz zajęła III Miejsce w wieloboju myśliwskim drużynowo w Klasie Powszechnej z wynikiem 1099/1500 pkt.

Drużynowo w Klasie Otwartej nasza drużyna w składzie: Marek Sadowski, Kamil Buczek i Tomasz Kukurowski zajęła II miejsce z wynikiem 1237 /1500 pkt.

Gratulacje dla Kolegów, Darz Bór

Strzelectwo myśliwskie dostępne także dla dzieci

Polski Związek Łowiecki przyjął rozwiązanie, które pozwala dzieciom myśliwych brać czynny udział w treningach i imprezach strzeleckich. 10 maja Naczelna Rada Łowiecka podjęła uchwałę Nr 361/21, która wprowadza w życie Legitymację Juniora Polskiego Związku Łowieckiego.

Legitymacja Juniora PZŁ

Dokument upoważnia młodzież w wieku od 13 do 18 lat do korzystania ze strzelnic w celach treningowych lub współzawodnictwa w dyscyplinach wchodzących w skład prawideł strzelań myśliwskich prowadzonych przez PZŁ z wyłączeniem zawodów centralnych i mistrzostw.

Legitymacja Juniora PZŁ upoważnia do startu w zawodach sportowych według Regulaminu PZSS, a w zawodach organizowanych przez PZŁ prawo startu mają zawodnicy PZSS posiadający ważną licencję.

Legitymację Juniora PZŁ wydaje Zarząd Główny PZŁ na wniosek zainteresowanego. Wniosek należy składać w macierzystym zarządzie okręgowym. Warunkiem otrzymania legitymacji jest posiadanie aktualnego orzeczenia lekarskiego i aktualnego ubezpieczenia.

Legitymacja Juniora na Dzień Dziecka

Zachęcamy wszystkich myśliwych, zwłaszcza z pasją strzelecką, do włączania swoich dzieci w aktywności strzeleckie pod szyldem Polskiego Związku Łowieckiego. Już latem szykujemy pierwszą ciekawą imprezę z udziałem mistrzów Polski, Europy i Świata, w której mamy nadzieję wezmą udział nasi juniorzy. Dlatego zachęcamy do szybkiego wyrabiania Legitymacji Juniora PZŁ. Świetną okazją do tej inicjatywy jest zbliżający się Międzynarodowy Dzień Dziecka. Niech wspólna pasja buduje Waszą wieź i relację.

Darz Bór!

WNIOSEK O LEGITYMACJĘ JUNIORA PZŁ

REGULAMIN WYDANIA LEGITYMACJI JUNIORA

WZÓR LEGITYMACJI PRZÓD

WZÓR LEGITYMACJI TYŁ

UCHWAŁA NRŁ

źródło:PZŁ

Oddajemy osocze z przeciwciałami anty-SARS-CoV-2!

Koleżanki, Koledzy,

miło nam poinformować, że od 1 kwietnia nasza ogólnopolska akcja krwiodawstwa „Darz Bór – Darz krew” realizowana przy współpracy z Narodowym Centrum Krwi, została rozszerzona o akcję oddawania osocza z przeciwciałami anty-SARS-CoV-2.

Od tego miesiąca na hasło „Darz Bór – Dasz Krew” osocze mogą oddać osoby, które były zakażone koronawirusem (SARS-CoV-2) bądź chorowały na COVID-19 i wyzdrowiały, w efekcie czego w ich krwi znajdują się przeciwciała. To właśnie te przeciwciała są cenne, bo mogą wspomagać leczenie chorych z ciężkimi, zagrażającymi życiu objawami.

Jak oddać osocze?

Szczegóły dotyczące procedury oddawania osocza znajdziecie na poniższych stronach:

JAK ODDAĆ OSOCZE?

GDZIE ODDAĆ OSOCZE? INFORMACJE DLA OZDROWIEŃCÓW

Dlaczego warto?

Pierwszym myśliwym – ozdrowieńcem, który przekazał swoje osocze dla ratowania życia innych był łowczy krajowy Paweł Lisiak. Osocze oddał rok temu, po ciężkiej walce z koronawirusem.

Zabieg nie jest ani uciążliwy ani nieprzyjemny, więc jeśli możemy oddać osocze, zróbmy to! Sam nie miałem szczęścia dostać osocza, dlatego chorowałem ciężko i długo wracałem do zdrowia. Oddawanie osocza to dobry i szczytny cel. Może uratować komuś życie. Nie lekceważmy tego!

– apeluje przewodniczący Zarządu Głównego.

Jak oddawać krew?

Korzystając z okazji wdrożenia nowej akcji, chcielibyśmy podziękować wszystkim myśliwym i sympatykom łowiectwa za dotychczasowe zaangażowanie w naszą trwającą już ponad 2 lata ogólnopolską kampanię krwiodawstwa „Darz Bór-Dasz Krew”.

Narodowe Centrum Krwi informuje, że obecnie, dzięki zaangażowaniu Krwiodawców, stany magazynowe krwi są zabezpieczone. Z uwagi na określony termin ważności nie ma możliwości gromadzenia długoterminowych zapasów krwi. Wobec powyższego prosimy wszystkich myśliwych, którzy chcą organizować akcje krwiodawstwa, żeby przed przystąpieniem do działania weryfikowali zapotrzebowanie na krew danej grupy w regionalnych centrach krwiodawstwa:

SPRAWDŹ, GDZIE MOŻESZ ODDAĆ KREW

Należy pamiętać, że krew jest najcenniejszym darem, jaki człowiek może ofiarować drugiej osobie, dlatego tak ważne jest odpowiedzialne i racjonalne gospodarowanie tym zasobem.

Darz Bór

Dziczyzna nie tylko na święta

Wielkanoc to czas, kiedy przygotowujemy tradycyjne świąteczne potrawy i święconki. Za względu na pandemię koronawirusa w tym roku zostajemy i gotujemy w domach. A idzie nam coraz lepiej, głównie za sprawą mnogości programów kulinarnych w telewizji czy w sieci. Wzrasta nasza konsumencka świadomość i jakość przedkładamy nad ilość. Wybieramy produkty z pewnego źródła i najwyższej jakości. To z nich w tym roku przygotujemy samodzielnie i domowymi sposobami różnego rodzaju wędliny, wędzonki i świąteczne potrawy. A nie ma na rynku bardziej ekologicznego, zdrowego i smacznego źródła mięsa na domowe przysmaki niż dziczyzna. Od zawsze była ceniona za swój wyjątkowy smak, natomiast od kilku lat przeżywa renesans popularności ze względu na swoje walory zdrowotne, które zostały poparte licznymi badaniami naukowymi i klinicznymi. Dlaczego dziczyzna? Dziczyzna to żywność ekologiczna, naturalna, wolna od antybiotyków oraz środków wspomagających rozwój i wzrost zwierzęcia. To daje jej znakomitą przewagę nad mięsem zwierząt hodowlanych. Dzikie zwierzęta jedzą to, co zaoferuje im natura: orzechy, grzyby, jagody, zioła, liście, żołędzie i korę, które mają także działanie lecznicze oraz są bogate w związki mineralne i witaminy. Właśnie dlatego dziczyzna spełnia cechy żywności prozdrowotnej z bogatym źródłem składników odżywczych. Dodatkowo każdy rodzaj dziczyzny dostarcza innych walorów dietetycznych czy smakowych, a sam aromat mięsa zmienia się zależnie od danej pory roku. Dla kogo dziczyzna? Dziczyzna w porównaniu z mięsem zwierząt hodowlanych ma bardzo dużo białka (mięso z dzika zawiera go 17,1 proc., sarny 24,6 proc., zająca 24,8 proc., jelenia 27,7 proc,) o unikalnym składzie cennych aminokwasów egzogennych, co doceniają sportowcy oraz osoby na diecie opartej o mięso (paleo czy ketogeniczna). Dziczyzna to najchudsze mięso na świecie przez co polecane jest osobom na chcącym zrzucić zbędne kilogramy czy dbającym o linię. Zawartość tłuszczu to zaledwie jeden procent (dla porównania chuda wołowina ma go 10 proc., wieprzowina 30 proc.) co sprawia, że dziczyzna charakteryzuje się bardzo małą kalorycznością 95-100 kcal na 100 g. Spożywanie dziczyzny może korzystnie wpływać na zdrowie mieszkańców dużych miast, którzy narażeni są na ciągły stres czy zanieczyszczenie powietrza, powodujące przedwczesne starzenie i podatność na choroby, szczególnie nowotworowe. Kwas linolowy (CLA) oraz selen zawarty w mięsie zwierząt łownych mają działanie antynowotworowe, bakteriobójcze i przeciwutleniające. Dodatkowo selen odgrywa ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu tarczycy, co sprawia, że dziczyzna sprawdza się u osób chorujących na Hashimoto. A ta choroba dotyka coraz więcej Polek. Po dziczyznę coraz chętniej sięgają mamy małych alergików, bo mięso to rzadko powoduje uczulenia i ma czterokrotnie więcej witamin niż mięso zwierząt hodowlanych. Dziczyzna jest bogata w żelazo, fosfor, magnez, wapń oraz witaminy z grupy B (B12, B6, B2, B5). Badania wykazały, że systematyczne spożywanie dziczyzny może przynieść lepsze rezultaty niż suplementacja żelaza w formie tabletek. Dla porównania mięso jelenia zawiera od 3,07 do 3,34 mg żelaza/100 g a wieprzowina 0,7-1,3 mg/100 g. Dziczyzna bogata jest też w cynk, dzięki któremu nasze włosy i paznokcie są silne i zdrowe, a zawarta w niej niacyna pomaga obniżyć ryzyko rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. „Jesteś tym, co jesz” mówią dietetycy, i nie sposób się nie zgodzić. Od tego, co włożymy na nasz talerz, nie tylko od święta, zależy nasze zdrowie, samopoczucie i wygląd. Wybierajmy więc mądrze. Gdzie kupić dziczyznę? Widząc coraz większe zainteresowanie oraz zapotrzebowanie na dziczyznę Polski Związek Łowiecki wyszedł z inicjatywą stworzenia mapy punktów i miejsc, gdzie od myśliwych można zaopatrzyć się po okazyjnych i przystępnych cenach w polską dziczyznę. Na internetowej stronie Związku w zakładce „Dziczyzna” możemy znaleźć mapę wielu miejsc i punktów sprzedaży bezpośredniej w całej Polsce. Mapa ta jest stale aktualizowana, a wkrótce wzbogaci się o lokalizacje sklepów ze sprzedażą detaliczną zarówno mięsa jak i wyrobów oraz restauracji serwujące dziczyznę w swoim menu. Po surowiec ten zaczęły też sięgać firmy cateringowe oferujące dietę pudełkową. Pozostaje więc mieć nadzieję, że lepszy dostęp, niższa cena i tym samym częstsze korzystanie ze zdrowej polskiej dziczyzny i jej walorów odżywczych stanie się coraz bardziej popularne wśród naszego społeczeństwa. Dziczyzna w mediach O dziczyźnie od myśliwych pisały w tym tygodniu rozmaite media, poniżej publikujemy linki do artykułów: MYŚLIWI POLECAJĄ DZICZYZNĘ NA WIELKANOCNE ŚWIĘTA RADIO OPOLE TVP REGIONY

źródło:PZŁ

Pokaż więcej

Pokaż mniej

Korzyści z łowiectwa

Poniżej przedstawiamy opracowanie Federacji Stowarzyszeń na rzecz Łowiectwa i Zachowania Przyrody (FACE) pokazujące korzyści społeczne i ekonomiczne z prowadzenia gospodarki łowieckiej.

1. INWESTYCJE W TWORZENIE I ZARZĄDZANIE SIEDLISKAMI

Myśliwi w całej Europie aktywnie przyczyniają się do zarządzania i tworzenia siedlisk dla szerokiej liczby gatunków.

2. 16 MLD EURO ROCZNEGO WKŁADU GOSPODARCZEGO

Jest wnoszony przez myśliwych, szczególnie do gospodarek wiejskich, gdzie często jest czynnikiem napędzającym lokalną gospodarkę.

3. INWAZYJNE GATUNKI OBCE (IAS) I ZWALCZANIE CHORÓB

Myśliwi pomagają zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych i kontrolować rozprzestrzenianie się inwazyjnych gatunków obcych.

4. ZAPOBIEGANIE SZKODOM W UPRAWACH ROLNYCH I ZWIERZĘTACH GOSPODARSKICH

Poważne i kosztowne szkody w uprawach rolnych i zwierzętach gospodarskich są ograniczane i kontrolowane poprzez zrównoważone zarządzanie niektórymi gatunkami przez myśliwych.

5. PROMOWANIE POZYTYWNYCH INTERAKCJI SPOŁECZNYCH

Pomiędzy społecznościami wiejskimi i miejskimi, jak również pochodzącymi z różnych środowisk społeczno-ekonomicznych, pomaga niwelować podziały kulturowe.

6. PODTRZYMYWANIE TRADYCJI KULTUROWYCH

Łowiectwo jest istotną częścią dziedzictwa kulturowego wielu narodów, z wieloma indywidualnymi tradycjami i zwyczajami, które są utrzymywane przy życiu dzięki tętniącej życiem społeczności.

7. ZAPEWNIENIE KOEGZYSTENCJI POMIĘDZY LUDŹMI A DZIKIMI ZWIERZĘTAMI

Spokojne i produktywne koegzystowanie ludzi i dzikich zwierząt na obszarach, na których może dochodzić do konfliktów, ma zasadnicze znaczenie dla przyszłego zarządzania i kondycji populacji.

8. ŹRÓDŁO ETYCZNEGO I ZDROWEGO MIĘSA

Mięso z dziczyzny to ekologiczny, zdrowy, etyczny i lokalnie pozyskiwany produkt o niskim wpływie na środowisko.

Źródło: www.face.eu

Rusza procedura dzierżaw nowych obwodów łowieckich!

W dniu dzisiejszym w Dzienniku Ustaw pod pozycją 139 ukazało się datowane na dzień 18 stycznia 2021 r. rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie trybu składania i rozpatrywania wniosków o dzierżawę obwodów łowieckich oraz kryteriów oceny tych wniosków i wnioskodawców. Jest to długo oczekiwany akt prawny otwierający procedurę zawierania nowych umów dzierżaw obwodów łowieckich. Uważna lektura rozporządzenia jest obowiązkiem każdego członka koła łowieckiego, zaś członków zarządów kół w szczególności, gdyż to na ich barkach spoczywa teraz wysiłek przygotowania poprawnych formalnie i merytorycznie wniosków w sprawie wyłonienia dzierżawcy.

Nad wyraz istotne są przy tym terminy składania wniosków, co jest uzależnione od tego czy na terenie danego województwa sejmik uchwalił już podział na nowe obwody łowieckie. Nowy podział oznacza utworzenie nowych obwodów łowieckich i to nawet wówczas jeśli dotychczasowe granice obwodów nie uległy zmianie.

W obecnym stanie prawnym sejmiki województw muszą podjąć uchwały w sprawie granic obwodów tak, by weszły one w życie najdalej w dniu 31 marca 2021 r. kiedy to z mocy prawa uchylony zostanie dotychczasowy podział województw na obwody łowieckie. Część sejmików stosowne uchwały już podjęła. W przypadku uchwał sejmikowych podjętych do dnia 31 grudnia 2020 r. wnioski kandydatów na dzierżawców obwodów winny być złożone do dnia 15 lutego 2021 r. Jeżeli uchwała sejmiku zostanie podjęta w miesiącu styczniu 2021 r. wówczas wniosek będzie należało złożyć do końca lutego br. W pozostałych przypadkach na złożenie wniosku będzie 30 dni od dnia utworzenia obwodu, tj. od dnia wejścia w życie uchwały w sprawie podziału na obwody łowieckie. Terminy na złożenie wniosku są nieprzywracalne; koło, które uchybi terminowi na złożenie wniosku utraci swój obwód! Dlatego tak ważne jest dokładne zapoznanie się z treścią rozporządzenia.

Zarząd Główny opracował formularz, który będzie pomocny w poprawnym sformułowaniu wniosku. W ciągu kilku najbliższych dni zostanie on dostosowany do ostatecznego brzmienia przepisów rozporządzenia i przesłany do zarządów okręgowych, które z kolei prześlą go do poszczególnych kół łowieckich. Jednocześnie wszystkie zarządy okręgowe otrzymają polecenie zapewnienia kołom łowieckim pełnego wsparcia w przygotowaniu wniosków, tak by zminimalizować ryzyko błędów formalnych i merytorycznych, które mogą w konsekwencji spowodować utratę przez koło dotychczasowego obwodu łowieckiego. Wsparcie organów PZŁ nie zwalnia jednak zarządów kół łowieckich od włożenia maksymalnego wysiłku w przygotowanie poprawnych wniosków, gdyż to zarządy kół dysponuję pełnymi i aktualnymi danymi wymaganymi przez przepisy rozporządzenia.

Wniosek o dzierżawę obwodu łowieckiego

W trosce o sprawne przejście przez tryb składania i rozpatrywania wniosków o dzierżawę obwodów łowieckich oraz kryteriów oceny tych wniosków przedstawiamy opracowany przez Zarząd Główny PZŁ materiał szkoleniowo-instruktażowy, który jest już dostępny na naszej stronie internetowej w zakładce:

Zakładka o dzierżawie obwodów łowieckich

Znajdziecie tam:

– WNIOSEK o dzierżawę obwodu łowieckiego (pdf i docx)

– WZÓR wypełnionego WNIOSKU o dzierżawę obwodu łowieckiego

– Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 18 stycznia 2021 r. w sprawie trybu składania i rozpatrywania wniosków o dzierżawę obwodów łowieckich oraz kryteriów oceny tych wniosków i wnioskodawców

– FILM szkoleniowo – instruktażowy przygotowany wspólnie z „Sudecką Ostoją” czyli jak krok po kroku wypełnić WNIOSEK o dzierżawę obwodu łowieckie