KOŁO ŁOWIECKIE NR 10 „SZARAK” OPOLE
W 1960 roku przy ówczesnym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu z inicjatywy kolegów Stanisława Stańczaka, Tadeusza Klusa i Józefa Buzińskiego powstało Koło Łowieckie Nr 10 „Szarak” Opole. Działalność łowiecką i gospodarczo-hodowlaną rozpoczęto od dnia 1 czerwca 1960r. otrzymując tereny dzierżawione do tej pory przez KŁ „Żbik” tj. obwód 40 – Szczedrzyk, 41 – Zbicko i 42 Gosławice przynależne do Nadleśnictwa Zbicko o łącznej powierzchni 17 133 ha. Granice obwodów stanowiły od północy rzeka Małapanew od ujścia Odry do Jeziora Turawskiego i dalej szosa Turawa – Rzędów – Dylaki. Od wschodu szosa Dylaki – Antoniów – Ozimek, od połódnia tor kolejowy Ozimek – Dębska Kuźnia – Opole, a od zachodu granicę stanowiło miasto Opole.
W ciągu pierwszych dwóch lat działalności koła bardzo szybko wzrastały szeregi kolegów myśliwych i już w sezonie 1961/62 Koło „Szarak” liczyło 42 członków. W 1966r. wyłączone zostało z działalności łowieckiej Jezioro Turawskie oraz przyległe tereny leśne. W związku z tym północna granica terenu uległa zmianie i od miejscowości Turawa przebiegała szosą Turawa – Kotórz Wielki – Szczedrzyk – Ozimek.
Kiedy od 1975 roku nastąpiły zmiany granic i numerów obwodów związane z odnawianiem umów dzierżawnych, tereny dzierżawione przez KŁ „Szrak” to obwody ne 39 i 40 należące do Nadleśnictwa Krasiejów. Powierzchnie obwodów wynosiły odpowiednio: 39 – 5080 ha, 40 – 6275 ha co łącznie dawało 11 355 ha.
Od początku istnienia KŁ „Szarak” naczelnym zadaniem jakie stawiali przed sobą myśliwi było właściwe zagospodarowanie dzierżawionych obwodów oraz prowadzenie intensywnej hodowli zwierzynyłownej. Szczególne nasilenie tej działalności nastąpiło po 31 sierpnia 1973r. kiedy znowelizowano ustwę „O hodowli, ochronie zwierząt i prawie łowieckim” w myśl której, koła stały się gospodarzami dzierżawionych terenów.
W celu właściwej realizacji zadań gospodarczych Zarząd Koła corocznie opracowywał i kontrolwał realizację planów gospodarczo – hodowlanych dla łowiska. W planach tych najważniejsze pozycje zajmowało:
– zagospodarowanie (uprawa i zbiór) poletek żerowych
– tworzenie buchtowisk i poletek zaporowych
– budowa i naprawa ambon i paśników oraz podsypów i budek
– gromadzenie karmy na zimowe dokarmianie zwierzyny
– zasilanie łowiska w zwierzynę drobną
– walka z kłusownictwem i szkodnikami łowieckimi
– ograniczenie szkód powodowanych w uprzwach rolnych przez zwierzynę
Dla właściwej realizacji tych ambitnych planów Zarząd powoływał wśród myśliwych tzw. gospodarzy łowisk, dzielił myśliwych na odpowiednie grupy odpowiedzialne za działania w wyznaczonych rewirach. Wielkie zadania i odpowiedzialność spoczywały na strażnikach łowieckich. Za swją wieloletnią pracę zasługują na wyróżnienie: Antoni Żywiołek, Józef Jończyk, Ryszard Halupczok i Norbert Pikos.
